Odklejenie siatkówki jest chorobą oka, podczas której siatkówka ulega rozerwaniu lub odklejeniu od znajdującej się pod nią naczyniówki. Prowadzi do upośledzenia widzenia, a nawet utraty wzroku. Na tę chorobę narażone są zwłaszcza osoby mające wysoką krótkowzroczność (powyżej minus czterech dioptrii) oraz ludzie chorujący na Bycie środkowym w siatkówce to jedna z najbardziej wymagających ról w drużynie. Ten zawodnik musi być szybki, silny i skoczny. Ponadto, powinien posiadać dobre umiejętności techniczne oraz strategiczne. W tym artykule przedstawimy, jak pełnić tę rolę w drużynie i co jest potrzebne, aby stać się dobrym środkowym. Kobieta na boisku: Jak poprawić swoje umiejętności w siatkówce? Wprowadzenie: Siatkówka od zawsze była jednym z najpopularniejszych sportów zespołowych na świecie. Bez względu na płeć, każdy może doskonalić swoje umiejętności na boisku. W przypadku kobiet, technika, siła i koordynacja są kluczowymi czynnikami do osiągnięcia sukcesu. W tym artykule omówimy, jak kobieta Tak skomplikowana budowa siatkówki pozwala nam dobrze widzieć zarówno w dzień, jak i wtedy, gdy do oczu nie dociera dużo światła. Jak wspomnieliśmy, w siatkówce zachodzi proces przemiany światła w impulsy. Trafiają one za pomocą włókien nerwowych do kory mózgowej. Dopiero tam, w ośrodkach wzrokowych, powstaje gotowy obraz. Jak jeszcze możesz poprawić kondycję? Warto zadbać o jak najwyższą hemoglobinę. Jej wysoki poziom jest legalnym dopingiem, poprawiającym kondycję. Niski poziom hemoglobiny najczęściej wynika z niedoboru żelaza. W związku z tym warto włączyć do swojej diety produkty bogate w żelazo. Są to: mięso czerwone, szczególnie wołowe, Mimo że wielu ludzi cierpi na krótkowzroczność, objawy wciąż są poważne. Są to m.in. pogarszające się widzenie w nocy lub o samym zmierzchu, trudności w wykonywaniu podstawowych czynności i problemy z widzeniem z daleka. Przyczyny krótkowzroczności są związane z wieloma czynnikami m.in. uwarunkowania genetyczne, tryb pracy Na2yfeD. zdrowie kondycja siatkowka5 5677W artykule dowiesz się o tym jak poprawić skoczność w drużynowej dyscyplinie nr 2 w Polsce, czyli w "siatkówce". Ekscytowaliśmy się nią podczas ostatnich Mistrzostw Świata, na których nasi siatkarze obronili tytuł Mistrza Świata! Jednak to, co widzimy na ekranie naszych telewizorów lub na żywo, na hali to jedynie "efekt końcowy" ich ciężkiej pracy i wylanych litrów potu na treningach!Blok, zagrywka, atak – te wszystkie zagrania są w dużej mierze uzależnione od tego, na jaką wysokość zawodnik jest w stanie wyskoczyć, stąd też wszyscy trenerzy poświęcają dużą uwagę skoczności na treningach od najmłodszych lat każdego zawodnika. W trakcie każdego meczu zawodnicy wykonują bardzo dużą ilość różnego rodzaju jest skoczność?Skoczność to połączenie 2 podstawowych cech: szybkości oraz siły. Określa ona moc pracujących mięśni i ich zdolność do wyskoku. Uzależniona jest ona w głównej mierze od pracy kończyn dolnych (głównie mięśnie czworogłowe ud oraz mięśnie pracujące w stawach biodrowych). To właśnie nad poprawą siły tych mięśni należy zwrócić szczególną uwagę, lecz nie można zapominać również o odpowiednim treningu tułowia, który także odgrywa znaczącą rolę w trakcie zatem należy trenować w celu polepszenia skoczności?Przede wszystkim musimy się skupić nad zwiększeniem siły pracujących mięśni poprzez zastosowanie treningu siłowego. Nie należy zapominać także o jednym, bardzo ważnym aspekcie treningu siłowego. Każde powtórzenie powinno być wykonywane z zachowaniem jak najlepszej techniki, a ciężar musi być dostosowany indywidualnie do każdego zawodnika, zbliżony do maksymalnego. To powoduje, że zawodnik będzie wykonywał mniejszą ilość powtórzeń, stosując większe przerwy między seriami. najlepsze beta-alaniny na rynku: FA Nutrition Performance Beta-Alanine - 300g49,99 PLN Zobacz Produkt UNS Beta Alanine - 200g39,99 PLN Zobacz Produkt Jakie ćwiczenia zastosować?Ćwiczenia wielostawowe – to one będą stanowiły podstawę treningów ukierunkowanych na poprawę skoczności w siatkówce. Ćwiczenia takie jak: przysiady ze sztangą, wykroki bułgarskie, martwy ciąg, wchodzenie na box z obciążeniem, wyciskanie żołnierskie, wyciskanie sztangi, wypychania nóg na suwnicy, wykroki z obciążeniem, front squat, wszelkie ćwiczenia ukierunkowane na wzmocnienie mięśni głębokich brzucha (np. plank) – powinny się znaleźć w planie treningowym każdego siatkarza w celu poprawy dostosowujemy do 85% ciężaru maksymalnego, więc w przypadku, gdy dla danego zawodnika maksymalne obciążenie będzie wynosiło np. przy przysiadach ze sztangą 100 kg, wtedy zawodnik ten będzie wykonywał ćwiczenie z ciężarem 85 ukierunkowane na skoczność mogą poprawić wyniki sportowe siatkarza, lecz należy pamiętać również o innych ważnych aspektach życia codziennego każdego sportowca, jakim jest dobrze zbilansowana dieta, a także regeneracja już teraz idealne suplementy diety, przygotowane dla Twoich potrzeb Odpowiedzi są różnego rodzaju ćwiczenia na skoczność, jednak większość jest tak ciężkich, że jest przeznaczona dla dorosłych. wspinaj się na palcach, ćwicz najście do ataku bez piłki, pozoruj blok. to wszystko niby nic jednak z biegiem czasu przynosi efekty. musisz sie dobrze rozciagnac i trenowac skoki aveja odpowiedział(a) o 23:42 Wyskakuj, kiedy piłka jest w najwyższym położeniu. Skacz przez skakankę, przez różne krzesła, krzaki, po schodach, chodź na palcach, ćwicz atak i blik, za każdym razem ciągnij się jak najwyżej, wzmocnij się, rób brzuszki, pływaj, jeździj na rowerze, rolkach, rób pompki. Oprócz tego za każdym razem dobrze się rozgrzej i kup buty do siatkówki. ;) Można spróbować też tych ćwiczeń, ale zmniejsz ogólnie je. [LINK] rozciągaj się , dużo biegaj i skacz na blocked odpowiedział(a) o 08:38 już masz wszystko. skacz na skakance, chodź na palcach, ćwicz naskok, trenuj, kup buty do siatkówki, jeśli jeszcze nie masz, rób pompki, brzuszki itd. Skacz na skakance i chodź na palcach. To na pewno pomoże. =) Popieram Słodką :) Skacz na skakance,chodź na palcach albo spróbuj program ćwiczeń Super Dunk. nie wiem nowe buty w sklepie sportowym... ? cwicz efekty przyjda same :) odpowiedz na moje w siatkówkę ? może tobie akurat też sie to przyda,zwłaszcza dziewczynom w wieku 13-16 przyszłe siatkarki ;][LINK] Uważasz, że ktoś się myli? lub Wyskok buduje się tylko na wolnych ciężarach, tzn. z treningu wykluczamy: atlasy, wyciągi, suwnice itp. Podział partii mięśniowych na dane dni (tzw. split) także jest metodą dla osób stosunkowo zaawansowanych, dlatego też oparłbym się na początku na FBW (opisanym wyżej), po jakimś czasie dopiero zacząłbym myśleć o czymś innym. Izolacja mięśni podczas treningu wyskoku nie powinna mieć miejsca, są to ćwiczenia kształtujące kulistość i poprawiające separację mięśni, nie mają takiego wpływu, jak ćwiczenia na dużym, wolnym ciężarze na nasz wyskok. Strata czasu i energii, co można spożytkować w bardziej racjonalny sposób. Plecy nie są mięśniem, a grupą mięśni, dupa z kolei jest mięśniem - mylne porównanie. Wazna sprawa jest tez taka zeby nie przesadzac z ciezarami, trening powinno sie planowac, ciezary rozpisywac i stopniowo podnosci swoje umiejetnosci, Prawidlowo wykonane cwiczenie jest podstawa i daje lepszy efekt niz machanie sztanga na lewo i prawo, czy wykonywanie martwego ciagu w zgarbieniu:D Trening wyskoku polega na manewrowaniu dużymi ciężarami, ponieważ rozwijamy siłę, zwiększanie ilości powtórzeń zaczyna mijać się z celem. Polecam przeanalizowanie biomechaniki wyskoku, unikniemy w ten sposób niejasności i pisania sprzecznych informacji. Na temat "pompowania" mięśni lepiej nic nie pisać, to jest Twoje nazewnictwo dla treningu, Każdy trening jest inny, więc regeneracja jest adekwatna do każdego z nich. Piszesz, że mięśnie odpoczywają 32h, po treningach 5/4/3/2/1 mięsień musi odpocząć ok. tydzień. Zasady Weidera nie są adekwatne do obranego celu treningowego, ponieważ nie interesuje nas hipertofia mięśni, czyli ich wzrost, izolacja, czyli kształtowanie oraz zmiana ćwiczeń, czyli zaskakiwanie mięśni. Trening siłowy bazuje na podstawowych ćwiczeniach. Elementy, o których powinieneś pamiętać: - zaplanuj treningi odpowiednio w czasie (siłowe, jak i na sali) - trening dobierz odpowiednio do swoich możliwości i stopnia zaawansowania (etapami dążymy do treningu na dużych ciężarach) - zadbaj o odpowiednią dietę (podstawy, tj.: odpowiednie ilości białek, węglowodanów i tłuszczy; minerały; witaminy; woda) - regenerację dopasuj do cyklu treningowego - WYZNACZ SOBIE CEL - bądź systematyczny i dokładny - poszerzają swoją wiedzę - trening siłowy dzieli się na cykle, trwające 6-8 tygodni, po czym musi nastąpić 2-4 tygodniowa przerwa regeneracyjna ---------- Im później się bierzesz za trening, tym teoretycznie zmniejszasz skuteczność treningu w jego początkowej fazie, ponieważ z wiekiem poziom testosteronu spada, dlatego też wiek 15-16 jest już odpowiedni na start. Oczywiście nikt nie mówi o treningu w wersji hard, ale nie od razu Rzym zbudowano i idzie się od podstaw. Kształtowanie się kości nie ma nic do rzeczy, na dobrą sprawę można zacząć trenować w wieku 30 lat, gdy skostnieje kość krzyżowa dlatego też, uważam to za głupi argument. 3kg sztangielką nie zrobisz treningu. Proponuję czytać to forum, już wiele razy pisałem na te tematy. ---------- Wiek nie jest wyznacznikiem, podstawową właściwością kości jest odporność na duży nacisk. Wzrost traci się i zyskuje, ponieważ ugniataniu ulegają krążki międzykręgowe, które po nocy się regenerują. Przysiad sam z siebie, w sumie każde ćwiczenie siłowe, jest STYMULATOREM do wydzielania hormonu wzrostu, czytałem kiedyś badania, że przysiad zwiększa wydzielanie ów hormonu o 4% w stosunku do grupy placebo. Kolejna sprawa - budowanie wyskoku to bardzo złożony proces i nie ogranicza się on tylko do przysiadów, podstawowymi elementami w treningu są: przysiady, ciągi, wyciskania, zarzuty, rwania, podrzuty, wykroki. Ja trening na siłowni zacząłem w wieku 15 lat, miałem wtedy ok. 188cm wzrostu, teraz mam 193cm. Wówczas i tak byłem wyższy niż ktokolwiek w rodzinie. Podstawowym zagrożeniem na siłowni są braki techniczne, a te można nadrobić. Posiadając odpowiednią technikę niwelujemy negatynwe skutki, które i tak są obecne w każdym sporcie (dla krzyczących o krzywdzenie stawów: trening siatkówki bardziej obciąża stawy, szczególnie kolanowe i obręcz biodrową niż trening na siłowni). W tym momencie mojego postu spojrzałem na datę. Jak poprawić dynamikę? Odpowiedź jest prosta: plyometryka. Czym ona jest? Trening siły eksplozywnej. Jak on wygląda? Poczytaj na SFD, tam już kilka napisaliśmy. Mięśnie nie mogą w żaden sposób ograniczać rozbudowy kości, ponieważ są elastyczne i rozciągliwe, a ich budowa jest do tego przystosowana. Dziecko w fazie rozwoju też zyskuje masę mięśniową, która go w żaden sposób nie ogranicza. Swoją drogą, to pierwszy raz słyszę taką teorię, a wiele herezji w tym temacie już słyszałem. ---------- Zamiast jakichś tam wymyślnych ćwiczeń rób "Świętą Trójcę Domatora", czyli: pompki, przysiady i podciąganie na drążku jak najwięcej dasz radę, do tego bieganie na odpowiednie dla Ciebie dystanse, najlepsze tempo, to takie, podczas którego możesz swobodnie rozmawiać. Zmień nawyki żywieniowe, zamiast białego pieczywa jedz ciemne, zamiast ziemniaków/białego ryżu/makaronu jedz kaszę/ryż brązowy/makaron razowy, a po godzinie 18 odpuść sobie węglowodany. Staraj się, aby w każdym posiłku było białko pochodzenia zwierzęcego (sery/ryby/mięso/jaja), NIE UNIKAJ TŁUSZCZY, tylko wiedz jakie jeść, czyli NNKT - oliwa z oliwek, orzechy, nasiona, olej lniany. Największa głupota na świecie: unikaj tłuszczy. Należy pamiętać ile witamin rozpuszcza się w tłuszczach, unikając ich uniemożliwiasz organizmowi przyjmowanie witamin. Może to wyglądać skomplikowanie, ale zwykła zmiana nawyków żywieniowych na zdrowsze może wpłynąć na Ciebie w pozytywny sposób, a na koniec: nie zapomnij o odpowiednim wypoczynku. ---------- SD działa na jednego czy drugiego, to fakt, powodem tego są predyspozycje genetyczne oraz tzw. efekt placebo. Trenując wyskok musisz zacząć od budowy fundamentów (tj. domu). Fundamentem w zwiększaniu wyskoku jest siłownia, na której budujemy (jak nazwa wskazuje) siłę, która ma największy udział w tym elemencie. Następnie trzeba zadbać o szybkość. Grasz w siatkę ileś tam lat, czyli prowadzisz regularne treningi z trenerem, który także ma szybkość na względzie, ale pod innym punktem (poruszanie się po polu, dochodzenie do piłek, dynamika ataku), tak więc ten element masz załatwiony. Teraz możesz sobie pomyśleć: Będę trenować 2x dziennie na siłowni + trening, czyli będę skakać pod sufit. Otóż nie. Między treningami siłowymi powinien być dzień przerwy, najlepszym wyjściem będą 3 treningi w tygodniu. Wiadomo, że treningów na sali jest dużo w ciągu tygodnia, dlatego też musisz zadbać o odpowiednią REGENERACJĘ, bez tego zakatujesz organizm, a w związku z tym odmówi posłuszeństwa. Zadbaj o odpowiednią ilość snu (podstawa regeneracji), jeżeli masz możliwość, to korzystaj z sauny czy masażu, zwracaj uwagę na to co jesz, uzupełniaj niedobory energii odpowiednimi węglowodanami (przed treningiem i w ciągu dnia jedz węglowodany złożone, a po treningu proste), białko jest niezwykle potrzebne, ponieważ będzie hamować katabolizm (czyli rozpad mięśni), na sam koniec (co nie znaczy, że najmniej ważne) pamiętaj o zdrowych tłuszczach (NNKT), ponieważ są niezbędne w procesie rozpuszczania witamin, których niedobór także może niekorzystnie wpłynąć na trening. Jak widać budowanie wyskoku nie jest taką łatwa sprawą, tym bardziej, jak chcemy zrobić to zdrowo. Dla wielu zawodników jest to ważny element, dlatego też ze względu na jego wagę, należy podejść profesjonalnie do jego treningu. Odnośnie wagi: IMO nie ma ona znaczenia, ponieważ nasza tkanka mięśniowa jest przyzwyczajona do dźwigania jego ciężaru, po redukcji wagi część naszych mięśni w wyniku katabolizmu ulegnie rozpadowi, przez co ich siła spadnie, a w konsekwencji wyjdziemy na zero. Nawet najlepsza dieta, suplementy, regeneracja i doping nie uchronią nas przed rozpadem mięśni podczas redukcji. ---------- Powiedzcie mi jedno... Jak chcecie trenować wyskok nie obciążając stawów? Zdajecie sobie sprawę, jakim wysiłkiem jest Wasz zwykły trening? W wieku 17 lat naderwałem więzadło w stawie skokowo-goleniowym. Zrobiono mi prześwietlenie, po którym zamiast normalnego odpisu, lekarz zaprosił mnie do rozmowy. Pokazał mi zdjęcie, które mi niewiele mówiło bo się nie znam. Powiedział mi, że po tylu latach trenowania (to były raptem 3-4) mam stawy zjechane, jak człowiek w sile wieku. Niektórzy mogą mieć jeszcze "lepiej". Ja nie byłem tytanem pracy, często oszukiwałem, ułatwiałem sobie - taka moja natura. Wracając do meritum... Trening skoczności jest bardzo ciężki, trzeba się liczyć z możliwymi kontuzjami, nawet przy najlepszej technice i regeneracji. Nie ma co prosić o treningi, które Ci stawów nie obciążą... Głupie lądowanie może Ci je bardziej obciążyć niż przysiad, który jest BAZĄ do budowania wyskoku, a nie jakieś SD, AA czy cokolwiek innego. Warto się zastanowić czy wybrać mniejsze zło (tak, każdy trening będzie złem). Mój dobry, sprawdzony lekarz powiedział: "Sport robi z ludzi na starość kaleków". ---------- Trening siłowy jest bodźcem do nasilenia pracy przysadki, a w związku z tym, do natężenia wydzielania hormonu wzrostu, który ma wiele cech pozytywnych dla rozwijającego się organizmu. Nie czytałem całości, jeżeli się po kimś powtórzę, to świat się nie zawali. Nie można bać się siłowni jak ognia bo ktoś powiedział, że od tego się nie rośnie. Każdy ma swój rozum i czuje, że są pewne granice. Jeżeli ktoś podejmie trening na siłowni z głową, gdzie nie będzie wykraczał poza ustalone granice, bądź lepiej - będzie skrupulatnie szlifował technikę ćwiczeń siłowych i wiedzę (tak, to też jest istotne), to zacznie odkrywać możliwości swojego ciała oraz to, do czego służy jaki mięsień. Np. przysiad na wyprostowanych ramionach (taki jak w rwaniu) z gryfem olimpijskim (sam patyk) przy odpowiedniej technice może służyć jako ćwiczenie korekcyjne dla tych, którzy mają różnego rodzaju skrzywienia kręgosłupa. Poza tym odpowiednia technika podnoszenia ciężarów przyda się w życiu codziennym oraz w wyskoku. Tak, w wyskoku. Robiąc dobre, a nawet bardzo dobre technicznie przysiady jesteśmy w stanie określić, w jakim punkcie generujemy największą siłę, przez co możemy określić głębokość przysiadu przed wyskokiem, co może pozytywnie na niego wpłynąć. Nie mówię, że robi się to podczas gry, ponieważ jest to nieosiągalne, dzieje się zbyt wiele rzeczy, a mózg nie zdąży wszystkiego przeanalizować. Wystarczy przyjść 15 minut wcześniej, bądź zostać po treningu i poćwiczyć na sucho nabieg do ataku z odpowiednim ugięciem nóg - takie szlifowanie szczegółów stanie się potem nawykiem, co pozytywnie wpłynie na większość aspektów Waszej gry. Obserwacja, analiza i praca. ----------- Skakanie z tego typu obciążnikami mija się z celem, ponieważ jak powtarzam za każdym razem: wyskok jest złożony z dwóch czynników - szybkości i siły. Siłę budujemy trenując na dużych obciążeniach, a szybkość za pomocą odpowiednich ćwiczeń (w tym plyometryka). Jeżeli boisz się z niewiadomych przyczyn siłowni, to popracuj nad szybkością, która może być także bodźcem do zwiększenia wyskoku, ponieważ wnioskuję, że nie znasz do końca możliwości i charakterystyki Twojego organizmu. Super Dunksy, Air Alerty, czy Kangury to programy opracowywane dla wąskiej grupy ludzi. Autorzy chwalą się, że zawodnicy NBA tym trenują, że na nich było prowadzone - fajnie, spoko, ale NA NICH, a nie na Tobie (nas). Lepiej iść sprawdzonym schematem, co by nikt nie narzekał, że jakiś trening jest słaby: siłownia (odp. trening) + trening na hali (ew. plyometryka) + regeneracja = progresja. Co to jest i jakie są przyczyny? Siatkówka znajduje się na wewnętrznych ścianach gałki ocznej. Jest to jedna z najistotniejszych struktur oka, ponieważ zawiera fotoreceptory, które zamieniają energię świetlną na wrażenia wzrokowe. Wnętrze gałki ocznej wypełnia ciało szkliste, które ma konsystencję żelu i przylega do siatkówki. Z wiekiem zaczyna się ono obkurczać i oddzielać od siatkówki, co nazywamy tylnym odłączeniem ciała szklistego (PVD). Proces ten może zostać przyspieszony przez uraz oka lub głowy. Konsekwencją kurczenia się ciała szklistego jest pojawienie się w nim zagęszczeń, które rzucają cienie na siatkówkę. Pacjent widzi je jako ciemniejsze punkty, które mają tendencję do nieznacznego przesuwania się wraz z ruchami gałki ocznej i głowy. Są to tzw. męty ciała szklistego, których nieznaczna liczba pojawia się w ciągu życia prawie u każdego z nas. Męty te nie zanikają, pozostają na „zawsze”, choć większość pacjentów nie zwraca na nie uwagi. Jeżeli kurczeniu się ciała szklistego będzie towarzyszyło pociąganie siatkówki, pacjent może obserwować krótkie, silne wrażenia świetlne określane jako błyski (inaczej fotopsje), które zazwyczaj szybko ustępują. Ten fizjologiczny proces odłączania się ciała szklistego może u niektórych osób prowadzić do powikłań. W miejscach, w których kurczące się i odłączające od siatkówki ciało szkliste silniej przylega do niej, mogą powstać przedarcia i otwory. Płyn z wnętrza gałki ocznej może przez nie dostawać się pod siatkówkę, powodując przedarciowe (otworopochodne) odwarstwienie siatkówki. Odwarstwienie pojawia się zazwyczaj w części obwodowej siatkówki, jednak szybko postępuje, obejmując całą jej powierzchnię. Do grupy zwiększonego ryzyka wystąpienia przedarciowego odwarstwienia siatkówki zaliczamy pacjentów: z krótkowzrocznością, zwłaszcza dużą krótkowzrocznością tj. >-6D ze zwyrodnieniami na obwodzie siatkówki, po operacji zaćmy, u których odwarstwienie wystąpiło w drugim oku, po urazie głowy lub gałki ocznej, z obecnością odwarstwienia u członków rodziny, z chorobami, takimi jak: zespół Marfana, Ehlersa i Danlosa, zespół Sticklera, homcystynuria i inne. Jak często występuje? Szacuje się, że przedarciowe odwarstwienie siatkówki występuje z częstością od 4 do 12 przypadków na 100 000 osób na rok. W większości przypadków występuje u osób między 40.–70. rokiem życia, kiedy następuje tylne odłączenie ciała szklistego. Jak się objawia odwarstwienie siatkówki przedarciowe? Za początek procesu odwarstwiania się siatkówki można uznać moment, w którym pacjent zauważa ciemną „chmurę” lub „zasłonę” przed okiem oznaczającą ubytek w polu widzenia. „Zasłona” powstaje najczęściej w skrajnych obwodowych obszarach widzenia i ma tendencję do szybkiego zwiększania się. Pacjent z częściowym odwarstwieniem siatkówki może jeszcze całkiem dobrze widzieć. Odwarstwienie może jednak objąć cały obszar siatkówki, może też towarzyszyć mu krwotok wynikający z przerwania jej naczyń. W takich wypadkach widzenie dramatycznie się pogarsza. Niepokój pacjenta powinno budzić pojawienie się nowych mętów w ciele szklistym lub nagłe wystąpienie nasilonych błysków. Co prawda mogą one być niegroźne i związane z naturalnym procesem kurczenia się ciała szklistego. Jednak mogą również być przyczyną powstania przedarć i poprzedzać rozwój odwarstwienia siatkówki. Co robić w razie wystąpienia objawów? W razie pojawienia się objawów należy niezwłocznie udać się do okulisty. W przypadku zauważenia „zasłony” najbezpieczniej ograniczać ruchy gałki ocznej i głowy, co prawdopodobnie spowolni dalsze postępowanie odwarstwienia. Jak lekarz stawia diagnozę? Najczęściej diagnoza jest stawiana na podstawie badania dna oka (wziernikowanie, oftalmoskopia; zob. Wziernikowanie dna oka [oftalmoskopia]). Ważne, by badanie odbyło się po uprzednim maksymalnym rozszerzeniu źrenicy. W przypadkach, jeżeli ośrodki optyczne, czyli rogówka, ciecz wodnista, soczewka lub ciało szkliste nie są przejrzyste (np. z uwagi na krwotok do ciała szklistego czy zaawansowaną zaćmę), konieczne jest wykonanie badania ultrasonograficznego gałki ocznej (zob. Ultrasonografia w prezentacji B). Ryc. 1. Przedarcie siatkówki z towarzyszącym mu odwarstwieniem siatkówki Odwarstwiona siatkówka jest przez krótki czas różowa i ruchoma przy ruchach gałek ocznych. Jeżeli odwarstwienie trwa dłużej (kilka tygodni lub miesięcy) siatkówka staje się blada, napięta, zmniejsza się jej ruchomość, często pokrywa się błonami, tworzącymi się w wyniku rozwoju procesu podobnego do bliznowacenia zwanego witreoretinopatią proliferacyjną (PVR). Lekarz badając odwarstwioną siatkówkę stara się odnaleźć otwory i przedarcia. Ich liczba i lokalizacja oraz stan siatkówki są pomocne przy wyborze metody leczenia operacyjnego. Jakie są sposoby leczenia? Przedarciowego odwarstwienia siatkówki nie można leczyć farmakologiczne. Istnieje za to kilka metod leczenia operacyjnego, Naszycie wszczepu lub opierścienienie gałki ocznej – zabieg polega na naszyciu specjalnej gąbki lub taśmy silikonowej na gałkę oczną w celu wgłobienia ściany gałki. Wgłobienie gałki powoduje, że siatkówka jest ponownie zbliżana do ściany gałki. Jednocześnie wokół przedarć i otworów wykonywana jest tzw. krioterapia lub laseroterapia, której następstwem jest powstanie blizny „przylepiającej” siatkówkę. Zabieg może być połączony z podaniem do wnętrza gałki ocznej specjalnego gazu (powietrze, SF6, C3F8), który po pewnym czasie ulega samoistnemu wchłonięciu. Gaz ma wypełniać gałkę oczną i dodatkowo „przytwierdzać” siatkówkę w okresie bezpośrednio po operacji. Witrektomia – polega na wykonaniu niewielkiego nacięcia w twardówce, przez które operator wsuwa do wnętrza gałki ocznej specjalne instrumenty. Za ich pomocą wycina ciało szkliste, usuwa pokrywające siatkówkę błony nasiatkówkowe, tworzące się samoistnie w przypadku dłużej trwających odwarstwień, a wokół przedarć i otworów wykonuje laseroterapię. Na zakończenie zabiegu podawany jest specjalny gaz (powietrze, SF6, C3F8) wypełniający gałkę oczną. Gaz ulega samoistnemu wchłonięciu po pewnym czasie. W bardziej skomplikowanych przypadkach odwarstwienia chirurg może podjąć decyzję o podaniu oleju silikonowego. Jest to substancja, która podobnie jak gaz wypełnia gałkę oczną. Olej silikonowy nie ulega samoistnemu wchłonięciu i zazwyczaj jest usuwany po pewnym czasie. Obecnie witrektomia może być wykonana bez użycia szwów, a nacięcia na twardówce same się zasklepiają i uszczelniają. O tym, która metoda jest najlepsza w danym przypadku, decyduje lekarz okulista specjalizujący się w operacjach siatkówki, czyli chirurg witreoretinalny. Czy możliwe jest całkowite wyleczenie? Obecnie stosowane techniki chirurgiczne pozwalają na ponowne przyłożenie siatkówki w około 90% przypadków. Niestety nawet po udanej operacji nie wszyscy pacjenci powracają do dobrego widzenie. W wyniku odwarstwienia u niektórych pacjentów dochodzi do nieodwracalnych zmian w fotoreceptorach. Dotyczy to zwłaszcza tych oczu w których część siatkówki odpowiedzialna za najlepsze widzenie (tzw. plamka) była odwarstwiona. Mimo to należy pamiętać, że poprawa może następować jeszcze wiele miesięcy po zabiegu. Najczęstszym powikłaniem po leczeniu operacyjnym jest nawrót odwarstwienia siatkówki. W krótkim okresie po operacji dochodzi do niego zazwyczaj w wyniku przeoczenia i niezaopatrzenia wszystkich otworów. W dłuższym czasie po zabiegu jest on najczęściej skutkiem rozwoju witreoretinopatii proliferacyjnej (PVR). Jest to proces w którym ze względu na obecność w czynników wzrostu i komórek charakterystycznych dla procesu zapalnego dochodzi do tworzenia się błon na lub pod siatkówką. Może od być porównany do bliznowacenia. Narastanie i obkurczanie się błon może ponownie unosić siatkówkę. Do innych możliwych powikłań pooperacyjnych należą: niedokrwienie odcinka przedniego oka, odłączenie naczyniówki, bakteryjne zapalenie wnętrza gałki ocznej (zob. Zapalenie błony naczyniowej oka), dwojenie, torbielowaty obrzęk plamki (zob. Choroby siatkówki), obniżone lub podwyższone ciśnienie wewnątrzgałkowe (zob. Jaskra). Co trzeba robić po zakończeniu leczenie? Po operacji należy ściśle przestrzegać zaleceń chirurga, szczególnie dotyczących właściwego ustawienia głowy. Utrzymywanie jej w odpowiedniej pozycji zwiększa szanse na trwałe przyłożenie siatkówki i wyleczenie, ponieważ gaz lub olej silikonowy unosząc się do góry, właściwie „dociska” siatkówkę. Jeśli gałka oczna jest wypełniona gazem, ze względu na możliwość niekontrolowanego rozprężania się gazu przy wahaniach ciśnienia, nie wolno podróżować samolotem ani nurkować do czasu, aż zostanie on całkowicie wchłonięty. Trwa to zazwyczaj od 3 do 8 tygodni. Jeżeli w oku jest olej silikonowy, podróże lotnicze są dozwolone. Co najmniej przez kilka miesięcy należy unikać intensywnej aktywności fizycznej. Co robić, aby uniknąć zachorowania? Nie można całkowicie zlikwidować ryzyka powstania odwarstwienia siatkówki, ponieważ wiąże się ono z fizjologicznym procesem starzenia się ciała szklistego. Regularne kontrole okulistyczne ze szczegółowym badaniem dna oka (zob. Wziernikowanie dna oka) pozwalają uchwycić moment tworzenia się otworów jeszcze bez współistniejącego odwarstwienia, które można zabezpieczyć za pomocą lasera. Częściej – najlepiej w odstępach 3–6 miesięcznych – powinny być badane osoby, u które istnieje zwiększone ryzyko rozwoju tej choroby. Odpowiedzi Ćwiczenia na nogi, wzmocnij nogi. Dużo skacz, ćwicz naskok do ataku i blok. Mi to pomaga. :)) Orlooo odpowiedział(a) o 21:39 Jeśli jesteś powyzej 16/18 lat, to proponuje obciążniki na kostki (barki), i poskakac troche, pozniej je zdjąć i podziwiać również skakać na skakance (bardzoooo pomaga). Dobrą sprawą są tez przeskoki, np. przez latem skok w dal do piaskownicy <-- żart Ja zaczęłam chodzić na palcach tak jak to mówił Szamponi...poskutkowało! mam lepszą skoczność :) blocked odpowiedział(a) o 19:50 zimą jest trudniej, ale wiosną i latem musisz wziąść piłkę i grać pod blokiem to najlpeszy pomysł[LINK] Uważasz, że ktoś się myli? lub

jak poprawić skoczność w siatkówce